Beschrijving

Deze methode omvat de bepaling van de gevoeligheid voor chloride-indringing en carbonatatie in beton.
Het apparaat kan worden gebruikt voor:

Inwendige testen (permeabiliteit op diepte)
Een gat met een diameter van 10 mm en een diepte van 40 mm wordt geboord en gedicht, waardoor een cilindrische testholte ontstaat met een diameter van 10 mm en een hoogte van 20 mm, op een diepte van 20 mm. 20 mm hoog, 20 mm onder het betonoppervlak. De tijd die lucht en water nodig hebben om door het testmateriaal naar de holte te dringen, wordt gebruikt als een index om de kwaliteit van het geteste beton te bepalen.

Luchtdoorlatendheid
De luchtdoorlatendheidstest wordt altijd eerst uitgevoerd omdat vocht een aanzienlijk effect heeft op de doorlatendheid. Door de instructies van de testprocedure te volgen, gebaseerd op de vacuümtechniek, geven de chronometer en de drukmeter van het instrument automatisch de tijd in seconden aan die nodig is om het vacuüm van -55 kPa naar -50 kPa te laten dalen. Deze tijd staat bekend als het Figg-getal en is een maat voor de luchtdoorlatendheid van het beton.

Waterdoorlaatbaarheid
Na het vullen en forceren van water in de testholte, wordt de lucht afgevoerd via de overloopbuis. De flowsensor en timer van het instrument meten volgens de testprocedure de tijd die de watermeniscus nodig heeft om een afstand van 50 mm af te leggen. De tijd in seconden die op de meter wordt weergegeven, is het Figg-getal voor waterdoorlaatbaarheid.

Doorlatendheidstest aan het oppervlak
Metingen worden aan het oppervlak uitgevoerd door een roestvrijstalen kamer op het gladde oppervlak van het beton te bevestigen. De meting van de tijd die nodig is om bepaalde hoeveelheden lucht en water door het beton te laten, wordt gebruikt als index voor de conditie van het oppervlak.